Wspólna obrona państw Unii Europejskiej – rzeczywistość czy mrzonka?

Limited energy resources, EU member countries’ budget capabilities impaired by the financial and debt crisis, Brexit, or the migration crisis that is causing serious consequences, are but a few serious challenges that the Union is going to face within the short-term perspective. One ought not forget about the increasingly powerful and meaningful threats to the Project Europe: rampant terrorism, increasing military activity of Russia (including its actions in eastern Ukraine, Crimea, or on the Sea of Azov), as well as the ambivalent (to say the least) attitude of the current President of the USA towards NATO. Even these few challenges and threats ought to cause for an increase in the decisive and, later on, organizational effort for the purpose of transforming the EU into an entity that shall be able to counteract and react to them. The intention of the author of this article is to provide an attempt to answer the question whether the indicated process is actually taking place.Ograniczone zasoby energetyczne, nadszarpnięte kryzysem finansowym i zadłużeniowym możliwości budżetowe państw członkowskich Unii Europejskiej, brexit, wywołujący poważne konsekwencje kryzys migracyjny – to tylko kilka pospiesznie wskazanych poważnych wyzwań stojących przed Unią w najbliższym czasie. Nie należy zapominać także o rosnących w siłę i znaczenie zagrożeniach dla bezpieczeństwa projektu Europa: panoszącym się terroryzmie, rosnącej aktywności wojskowej Rosji (w tym o jej poczynaniach we wschodniej Ukrainie, na Krymie czy Morzu Azowskim), a także o co najmniej ambiwalentnym stosunku urzędującego prezydenta USA wobec NATO. Już tylko tych kilka wyzwań i zagrożeń skutkować powinno wzmożeniem wysiłku decyzyjnego, a potem organizacyjnego na rzecz przekształcenia UE w podmiot zdolny do przeciwdziałania im i reagowania na nie. W zamierzeniu autora niniejszy artykuł ma być próbą udzielenia odpowiedzi na pytanie, czy wskazany proces rzeczywiście zachodzi