Skutki kryzysów w Unii Europejskiej jako przejaw implementacji zasady demokracji opancerzonej

In the history of the European Union, there are three main crises: financial crisis, the so-called refugee crisis, and the recent coronavirus pandemic. Since the financial crisis, the process of modern democracies taking over the characteristics of non-democratic regimes has become noticeable, and subsequent crises are only exacerbating it. A useful theoretical category for explaining this phenomenon is the category of militant democracy, which was first used by Karl Loewenstein, who applied it to the Weimar Republic. The article aims to present in general how successive crises have contributed to accelerating the militant process by the EU Member States.W historii Unii Europejskiej można wskazać na trzy główne kryzysy: kryzys finansowy, tzw. kryzys uchodźczy i obecnie pandemię koronawirusa. Od momentu kryzysu finansowego, zaczęto dostrzegać, że współczesne demokracje zaczynają przejmować cechy charakterystyczne dla reżimów niedemokratycznych, a kolejne kryzysy wydają się jedynie to wzmacniać. Użyteczną kategorią do wyjaśnienia tego zjawiska jest kategoria demokracji opancerzonej, która po raz pierwszy została użyta przez Karla Loewenstein, który odnosił ją do Republiki Weimarskiej. Celem tego artykułu jest ogólne zaprezentowanie, w jaki sposób kolejne kryzysy przyczyniły się do przyspieszenia procesu opancerzania się demokracji w państwach członkowskich