On institutional change in Europe during the crisis

Celem niniejszego artykułu jest analiza specyfiki zmiany instytucjonalnej dokonującej się w ramach integracji europejskiej, ze szczególnym uwzględnieniem sytuacji kryzysowej. Czy wspomniane zmiany są coraz częściej dokonywane metodą niedemokratyczną, co wynika z chęci poprawy ich skuteczności? Czy bez względu na to, czy są one stopniowe (inkrementalne), czy radykalne – są dokonywane w wyniku nieformalnego i dyskrecjonalnego porozumienia w łonie wąskich elit politycznych i urzędniczych, ale ponad głowami obywateli? Czy można odwoływać się do demokracji narodowej bez szwanku dla postępów integracji na Starym Kontynencie? Analiza została oparta na dwóch przykładach – zmianie traktatowej, której zwieńczeniem było uchwalenie Traktatu lizbońskiego (w 2007 roku) oraz wzmocnienie uprawnień Europejskiego Banku Centralnego podczas kryzysu strefy euro.The purpose of this paper is to analyze the specificity of institutional changes taking place in the framework of European integration, with particular emphasis on the crisis. Have these changes been increasingly often introduced by non-democratic methods in order to improve their efficiency? Regardless of whether they are gradual (incremental) or radical, are they implemented as a result of informal and discreet agreements reached in the restricted circles of the political and official elite, and bypassing citizens? Can one refer to national democracy without harming the progressing integration of the Old Continent? The analysis is based on two examples– the amendments to EU treaties concluded by the establishment of the Lisbon Treaty in2007 and expanding the powers of the European Central Bank at the time of the eurozone crisis