O obrazach i zawiłościach starości

Starszy człowiek niejako na naszych oczach stał się przedstawicielem jednej z najliczniejszych grup ludności współczesnego świata. Rozpatrując w związku ztym zjawiskiem zagadnienie starości, oscyluje się przeważnie pomiędzy dwoma poglądami. Jeden z nich głosi, że starość jest cechą typowo ludzką, która pojawia się w niezbyt odległym od nas okresie dzięki poprawie warunków życia oraz postępowi wiedzy. Drugi zakłada, że żyjący wcześniej starsi ludzie nie pojawiali się jako odrębna kategoria społeczna, ponieważ utożsamiało się ich z ogółem dorosłych. Niezależnie od tego, jaką wersję przyjmiemy, okres, który nazywamy starością, jest obecnie powszechnie dostępną dla większości osób częścią życia człowieka. Okresem, który zwykle nas nie zadowala, choć jest równie istotny i cenny jak dzieciństwo, okres dojrzewania lub młodości. Celem niniejszego artykułu przeglądowego jest próba zachęcenia czytelnika do zainteresowania się zagadnieniem wieku sędziwego poprzez przedstawienie zarysu losów oraz obrazów starości w kontekście wybranych społeczeństw