The image of Romania in the memories Kazimiera Iłłakowiczówna. About the war wandering of poet in the years 1939-1947

Artykuł dotyczy wojennych losów Kazimiery Iłłakowiczówny, obejmuje lata 1939-1947- od ewakuacji pracowników Ministerstwa Spraw Zagranicznych do Rumunii (w tym samej poetki) do momentu otrzymania przez kobietę paszportu pozwalającego na upragniony powrót do kraju. Artykuł powstał na podstawie szkiców, wspomnień i reportaży Iłłakowiczówny, przybliżających obraz Rumunii. Poetka podkreśla piękno rumuńskiego krajobrazu, wychwala zalety mieszkańców, ukazuje uczucia towarzyszące jej w obcym kraju. Rumunia zajmowała we wspomnieniach Iłłakowiczówny szczególne miejsce. Z jednej strony była kolejnym punktem jej „wędrówki z drugiej natomiast strony stała się jej bardzo bliska. Z wielkim zachwytem wspominała kraj charakteryzujący się bujną roślinnością, słynący z gościnności ludzi, gdzie mogła niedługo po śmierci Marszałka Józefa Piłsudskiego mogła wygłaszać odczyty dotyczące jego osoby i gdzie zostawiła cząstkę siebie. Iłłakowiczówna była dozgonnie wdzięczna za możliwość obcowania z rumuńską kulturą, językiem.The article concerns Kazimiera Iłłakowiczówna’s war experiences, covers the period from 1939 to 1947, from staff‘s evacuation of the Ministry of Foreign Affairs to Romania (including the poet) to the moment of passport’s receipt, when she could come back to the country. The analysis is based on her sketches, memoirs and literary reportage about Romania. The poet highlighted the beauty of Romanian scenery, praised inhabitants’ virtues and showed her feelings in foreign country. Romania played an important role in Iłłakowiczówna’s memoirs. On the one hand was this country an important moment in her “wandering through life”, which caused sorrow and loneliness, but on the other, Romania was very close to her. Poet recollected the country with luxuriant flora, hospitality of its inhabitants. She gave there lectures on the Marshal Józef Piłsudski, after his death. She left in Romania a part of her own life. Iłłakowiczówna was grateful for opportunity to live there and commune with Romanian culture and language