Organizacja systemu edukacji skazanych w Polsce

Celem opracowania jest pokazanie, jak funkcjonuje w Polsce system edukacji skazanych, jakie są jego najważniejsze założenia i uwarunkowania prawne. Podstawę do napisania tekstu stanowiły przede wszystkim obowiązujące w Polsce regulacje prawne, dane statystyczne oraz wybrane publikacje specjalistyczne. Osoby przebywające w zakładach karnych i aresztach śledczych mają prawo do podjęcia i kontynuowania nauki. Jest to zagwarantowane i uregulowane przepisami prawa, przede wszystkim kodeksem karnym wykonawczym. Podjęcie problematyki kształcenia osadzonych uzasadniają takie czynniki jak: specyfika tej grupy, znaczenie edukacji w życiu człowieka oraz wartość zdobywania wiedzy dla skazanego i społeczeństwa. Popełnienie przestępstwa i pobyt w warunkach izolacji niekorzystnie wpływa na relacje z rynkiem pracy i środowiskiem potencjalnych pracodawców. Kształcenie osadzonych jest korzystne dla nich samych, ich rodzin i społeczeństwa. Edukacja może stanowić ważny czynnik readaptacji społecznej. Edukacja skazanych jest jednym z najważniejszych elementów oddziaływań penitencjarnych w warunkach izolacji. Szczególną wartość ma nauczanie, którego celem jest przygotowanie do podjęcia oraz utrzymania pracy po wyjściu na wolność. W więzieniu ważne jest stworzenie skazanym warunków do zdobycia wykształcenia i uzupełnienia kwalifikacji zawodowych. Od tego, czy osadzeni podniosą swoje kwalifikacje, nauczą się dyscypliny, zdobędą dyplom ukończenia szkoły zależeć będzie to, czy ponownie popełnią przestępstwo czy rozpoczną życie zgodne z normami społecznymi. Edukacja osadzonych przynosi profity związane z niekorzystaniem ze świadczeń pomocy społecznej i spłacaniem przez nich swoich zobowiązań finansowych. Największą korzyścią jest powrót do rodziny, społeczeństwa, pracy, przestrzeganie zasad społecznego współżycia