POWSZECHNA EDUKACJA W ZAKRESIE PRZEDSIĘBIORCZOŚCI OSOBISTEJ JAKO PIERWOTNY WYZNACZNIK ORAZ WARUNEK SUKCESU OSOBISTEGO I BIZNESOWEGO

CEL NAUKOWY: Celem artykułu jest projekt przemodelowania dotychczasowego sposobu nauczania w szkołach ponadpodstawowych przedsiębiorczości w ogóle na przedsiębiorczość osobistą (zaradność życiową), która jest dopiero potem fundamentem każdej innej przedsiębiorczości (ekonomicznej, organizacyjnej, społecznej, politycznej itd.). PROBLEM I METODY BADAWCZE: Problemem jest powszechnie dosyć niski poziom przedsiębiorczości osobistej uczniów i studentów, której nie uczą w szkołach ponadpodstawowych, a nawet na uniwersytetach. Takie osoby są potem mało zaradne w życiu, o czym świadczą przeprowadzone liczne ankiety, wywiady i obserwacje ich zachowań w życiu osobistym i zawodowym. PROCES WYWODU: Uczniowie i studenci nie potrafią rozwiązywać swoich licznych problemów w okresie ich gwałtownego rozwoju fizycznego i psychicznego. Obecne programy nauczania przedsiębiorczości tylko w małym stopniu są nastawione na taką wiedzę. Nie posiadają one większych wartości praktycznych odpowiednich do wieku tych młodych ludzi. WYNIKI ANALIZY NAUKOWEJ: W artykule autor stara się udowodnić, że dotychczasowy proces kształcenia w Polsce kompetencji miękkich związanych z przedsiębiorczością osobistą jest mało atrakcyjny oraz mało efektywny i nieskuteczny w życiu. WNIOSKI, INNOWACJE, REKOMENDACJE: Autor zarysował w artykule projekt reformy programowej zmierzającej do nauczania młodych ludzi przedsiębiorczości osobistej i zaradności życiowej. W ślad za tym powstaje atrakcyjny poradnik‑podręcznik pomagający rozwiązywać wiele problemów osobistych tych młodych ludzi. Projekt ten może być przedmiotem dalszej dyskusji programowej