Ovaj rad bavi se religijskim odnosima između muslimana, Jevreja i hrišćana u islamskoj Španiji od 8. do 15. veka. Omajadski vladari Španije preobrazili su Kordovu, pomalo uspavani i zabačeni mediteranski gradić, u jednu od evropskih srednjovekovnih prestonica. U devetom i desetom stoleću ovaj grad postaje najcivilizovaniji evropski centar, "nevesta Andaluzije", ali i "ukras sveta". U to doba, štaviše, muslimanska Španija postaje i najnapredniji najkulturniji deo Evrope. U njoj je, u najvećoj meri, vladala religijska i međuetnička tolerancija, a podsticane su i slobodne filozofske rasprave izgradnja biblioteka, fakulteta, javnih kupatila i parkova, kao i poezija i arhitektura. Do velike promene dolazi, međutim, nakon rekonkiste, kada su hriš...