بررسی اثر سه معاهدة بین‌المللی بر آلودگی محیط زیست: کاربرد روش جورسازی بر اساس نمرة گرایش

در دهه‌های اخیر، تأثیر هشدار‌های جهانی در زمینة تغییرات آب‏ و هوایی و تخریب لایه اُزُن بر اقتصاد جهانی در کانون توجه بسیاری از محققان بوده است؛ و در پاسخ بدین مشکلات، سازمان‌های جهانی بسیاری به اقداماتی در سطح بین‌الملل پرداخته‌اند که از آن میان، می‌توان به انعقاد معاهده‌های مونترال، کیوتو و پاریس اشاره کرد. هدف مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین انتشار برخی از آلاینده‌ها به‌عنوان شاخصی از آلودگی محیط زیست و متغیر‌های کلان اقتصادی مانند مصرف انرژی و تجارت خارجی و همچنین، بررسی اثرات تعهد کشور‌های عضو این معاهده ­ها بر میزان انتشار آلاینده‌ها بود. بدین منظور، از رهیافت جورسازی بر اساس نمره گرایش و رگرسیون تفاضل در تفاضل استفاده ‌شد. نتایج حاصل از رهیافت جورسازی بیانگر کاهش انتشار آلاینده دی‌اکسید کربن به میزان 3/2 درصد و کل گاز‌های گلخانه‌ای به میزان 8/1 درصد برای معاهده کیوتو بود و برای معاهده مونترال نیز نتایج حاصل از رهیافت جورسازی از کاهش 21 درصدی آلاینده هیدروفلوئروکربن­ها حکایت داشت. بنابراین، می‌توان نتیجه گرفت که انعقاد این معاهده‌ها در سطح بین‌المللی موفقیت‌آمیز بوده و باعث جلوگیری از آلودگی بیش‌ازحد محیط زیست شده است. از این‌رو، پیشنهاد می‌شود که در راستای حفظ محیط زیست، در سطح جهانی، سازمان ­هایی ناظر اجرای قوانین معاهده ­های زیست­ محیطی به‏ وجود آید و در همه کشور­ها فعال شود تا در آینده، شاهد کاهش هرچه بیشتر آلاینده ­ها باشیم