Wpływ czasu trwania treningu fizycznego na ergometrze rowerowym na poprawę wydolności fizycznej pacjentów po zawale serca

Background: Cardiac rehabilitation in patients after myocardial infarction (MI) is a component of secondary prevention that has an established role in the current guidelines.Aim: To determine the effect of physical training on exercise capacity parameters determined on the basis of cardiopulmonary exercise test (CPET) in patients after MI. We also evaluated the relationship between the number of training sessions and exercise capacity.Methods: We prospectively evaluated 52 patients after MI who underwent percutaneous coronary intervention of the infarct-related artery. At the start of the training, patients had no symptoms of heart failure and coronary artery disease. Electrocardiographic exercise test was performed 4 to 6 weeks after MI, followed by CPET in patients with a negative stress test. After determination of the initial exercise capacity, patients underwent 12 training sessions on a cycle ergometer with a workload determined on the basis of anaerobic threshold or heart rate reserve. After 12 training sessions, CPET was performed, followed by another 12 training sessions and a follow-up CPET.Results: All patients showed a significant increase in exercise capacity parameters: energy expenditure during CPET increased from 9.39 to 11.79 METs, peak oxygen uptake (VO2peak) increased from 32.32 to 39.25 mL/kg/min (p < 0.001), and oxygen uptake at the anaerobic threshold increased from 18.34 to 24.65 mL/kg min (p < 0.001). The initial 12 training sessions resulted in a statistically significant increase in VO2peak from 32.32 to 36.75 mL/kg/min (p = 0.003), while subsequent 12 training sessions were related with an insignificant increase in VO2peak from 36.75 to 39.25 mL/kg/min (p = 0.065).Conclusions: Regular physical activity improves exercise capacity as measured by CPET. A statistically significant improvement in exercise capacity was seen already after initial 12 training sessions, while another 12 training sessions were associated with smaller benefits.Wstęp: Rehabilitacja kardiologiczna pacjentów po zawale serca (MI) jest elementem prewencji wtórnej o ugruntowanej pozycji w istniejących zaleceniach klinicznych. Względny spadek śmiertelności związany z regularną aktywnością fizyczną szacuje się na 15–30%.Cel: Ocena wpływu treningu fizycznego na parametry wydolności ustalanej na podstawie ergospirometrii wśród pacjentów po MI oraz ocena relacji między liczbą treningów a zmianą wydolności fizycznej.Metody: Do prospektywnego badania włączono 52 osoby po MI leczone angioplastyką naczynia odpowiedzialnego za incydent niedokrwienny. W chwili rozpoczynania treningów pacjenci nie mieli jawnych cech niewydolności serca oraz objawów choroby wieńcowej. Od 4 do 6 tygodni po MI chorzy przechodzili elektrokardiograficzny test wysiłkowy. Pacjenci, u których wynik próby wysiłkowej był ujemny, byli poddani badaniu ergospirometrycznemu. Po ustaleniu wyjściowej wydolności fizycznej chorzy odbywali 12 treningów na cykloergometrze rowerowym przy obciążeniu ustalanym na podstawie progu beztlenowego lub rezerwy częstości rytmu. Po 12 treningach wykonywano drugie badanie ergospirometryczne. Następnie chorzy odbywali kolejne 12 treningów, po czym w sercowo-płucnym teście wysiłkowym ustalano ich ostateczną wydolność fizyczną.Wyniki: U wszystkich osób zaobserwowano znaczący wzrost parametrów wydolności fizycznej: wzrost wydatku energetycznego w trakcie wysiłkowej próby ergospirometrycznej z 9,39 do 11,79 METs, czyli o 25,6%, wzrost szczytowego pochłaniania tlenu (VO2peak) z 32,32 do 39,25 ml/kg/min, czyli o 21,5% (p < 0,001) oraz pochłaniania tlenu na progu beztlenowym z 18,34 do 24,65 ml/kg/min, czyli o 34,4% (p < 0,001). Czas wysiłku podczas ergospirometrii wydłużył się z 519 do 653 s, czyli o 25,8% (p < 0,001). Podobnie zwiększyło się maksymalne obciążenie podczas próby wysiłkowej z 231,19 do 327,75 W (p < 0,001). Wentylacja minutowa wzrosła z wyjściowych 60,52 do 81,92 l/min, czyli o 35,3% (p < 0,001). Pierwsze 12 treningów spowodowało istotny statystycznie wzrost szczytowego pochłaniania tlenu z 32,32 do 36,75 ml/kg/min (p = 0,003), podczas gdy kolejnych 12 treningów — nieistotny statystycznie wzrost z 36,75 do 39,25 ml/kg/min (p = 0,065).Wnioski: Regularna aktywność fizyczna powoduje poprawę wydolności fizycznej zmierzonej za pomocą badania ergospirometrycznego po MI. Już 12 treningów pod nadzorem rehabilitanta istotnie statystycznie poprawia wydolność fizyczną, podczas gdy kolejne 12 treningów wiąże się z mniejszymi korzyściami