Resimde Melankolik Bedenler

Body and melancholy… Having been struggling for centuries, this two terms gained completely different meaning. Melancholy, associated with antique protagonists, is known to be genius level concept according to Aristoteles’ definings. During medieval times,however,acedia had been considered one of the seven deadly sins and for that reason people with melancholy were exposed torture because they were accused of being sluggish, sinner and maniac. In modern times , they did not face this kind of punishment but they were condemned to live as an outsider isolated from society. Just like melancholy , body was also pushed into the background because it was considered as a cage imprisoning the spirit and it was exposed to various torments. Along with Renaissance, body and nudity had been elevated then they became the subject of art. During Renaissance period perfection was the most wanted and bodies with golden ratio were portrayed. Rapidly changing social order and wars affected artists when it comes to modern times. Therefore, they rejected this ideal ratio by giving ear to their own screams in a self-conscious manner. In the third part of the study, the pictures performed simultaneously with the study were examined. Wood printing technique was used during the creation of the pictures. Some of the works have been prepared with reference to the artists who take the concept of melancholy as their subject.Beden ve melankoli... İki kavramda çağlar boyunca değişimlere uğramakla kalmamış zamanla tamamen zıt anlamlara bürünmüşlerdir. Melankoli, Antik Çağ’da Kahramanlara atfedilen, Aristoteles’in tanımlamalarıyla dahilik boyutuna ulaşmış bir kavram olarak karşımıza çıkmaktadır. Fakat Orta Çağ’da, Hristiyanlık inancının yaygınlaşmasıyla birlikte, yedi ölümcül günahtan biri sayılan acediaya evirilmiş ve melankolik kişiler tembel, günahkâr ve akılsız olarak görülerek işkencelere maruz bırakılmışlardır. Modern zamanlarda ise işkence görmeseler de, yine toplumdan kopuk, dışlanmış bir yaşama mahkûm edilmişlerdir. Beden kavramı da melankoliyle ortak bir özellik göstererek Orta Çağ’da ikinci plana atılmış ruhun içine hapsolduğu bir hapishane olarak görülmüş ve çeşitli işkencelere maruz bırakılmıştır. Rönesans ile birlikte ise beden ve çıplaklık sanatın konusu haline gelmiş ve yüceltilmiştir. Beden artık gizlenen değil yüceltilen bir konuma ulaşmıştır. Rönesans döneminde mükemmel aranmış ve altın orana sahip ideal bedenler resmedilmiştir. Modern zamanlara gelindikçe, toplumsal düzenin değişmesi, savaşların yaşanması sanatçıları etkilemiştir. Sanatçılar kaygı ve korkunun hakim olduğu bu dönemde ideal beden anlayışını reddetmiş ve içlerine dönerek kendi çığlıklarına kulak vermişlerdir. Çalışmanın üçüncü bölümünde, çalışmayla eş zamanlı yürütülmüş resimler incelenmiştir. Resimlerin oluşum aşamasında ağaç baskı tekniğinden yararlanılmıştır. Çalışmaların bazıları melankoli kavramını sanatına konu edinen sanatçılardan referans alınarak hazırlanmıştır