Zrozumieć humor: analiza humoru werbalnego w komedii stand-up

Celem tej pracy jest analiza humoru werbalnego w występach komediowych George’a Carlina. Głównym jej założeniem jest to, że w swoich wystąpieniach George Carlin używał negatywnego humoru. Praca nie skupia się jedynie na negatywnym stylu humoru komika, lecz także na jego poszczególnych dowcipach. Ich analiza służy wyjaśnieniu, dlaczego publiczność uważa je za śmieszne. Praca składa się z trzech rozdziałów. Pierwsze dwa są rozdziałami teoretycznymi, a trzeci jest analityczny. W pierwszym rozdziale można znaleźć podsumowanie niektórych teorii humoru: teorii wyższości, teorii niespójności, teorii wyzwolenia, teorii semantycznej i ogólnej teorii humoru werbalnego. Drugi rozdział poświęcony jest cechom charakterystycznym komedii stand-up, a także stylom i wzmacniaczom humoru. Rozdziały teoretyczne są bazą empirycznej części tej pracy. Analiza humoru w rozdziale trzecim jest przeprowadzana na nagranych występach komediowych George’a Carlina. Głównymi narzędziami analizy są: teoria wyższości, wzmacniacze humoru i mechanizmy logiczne.The aim of this study is an analysis of verbal humour in George Carlin’s stand-up performances. Its main claim is that George Carlin opted for negative humour style in his deliveries. Apart from focusing on the negative style of his humour, this work is also concerned with individual jokes. An analysis of particular jokes is performed in order to understand why the audience finds them funny. This thesis consists of three chapters, the first two of which are theoretical and the third one, analytical. In the first chapter one can find humour research: a summary of a few humour theories, such as Superiority Theory, Incongruity Theory, Relief Theory, Semantic script based theory of verbal humour and General Theory of Verbal Humour. The second chapter deals with the main characteristics of stand-up comedy, as well as with humour styles and humour enhancers. The theoretical chapters serve as a background for the empirical part of this work. The analytical research in the third chapter is performed on the recorded stand-up performances of George Carlin. The main tools for analysis are: Superiority Theory, humour enhancers and logical mechanisms