Zasady postępowania terapeutycznego w zespołach otępiennych

Mimo znacznych postępów w rozumieniu etiopatogenezy otępień, zwłaszcza w przebiegu choroby Alzheimera, dotąd nie opracowano skutecznych metod leczenia, oferując lekarzom i ich pacjentom jedynie ograniczone działanie objawowe. Należy szczególnie podkreślić minimalną skuteczność terapii obejmującej wyłącznie działania farmakologiczne. W artykule przedstawiono zasady postępowania terapeutycznego w otępieniach. Zwrócono uwagę na znaczenie wielospecjalistycznej opieki nad pacjentem, współpracy z opiekunem oraz konieczność realizowania zindywidualizowanego planu leczenia. Podkreślono znaczenie właściwej opieki somatycznej, w tym metod farmakologicznej i pozafarmakologicznej profilaktyki wtórnej otępień oraz konieczność wdrażania oddziaływań pozafarmakologicznych, szczególnie w przypadku towarzyszących otępieniu zaburzeń zachowania i objawów psychiatrycznych. Omówiono rolę leków zarejestrowanych do terapii niektórych typów otępień, inhibitorów cholinesterazy i memantyny. Ponadto dokonano krytycznego przeglądu innych niż inhibitory cholinesterazy i memantyna leków "prokognitywnych" oraz leków psychotropowych (zwłaszcza przeciwpsychotycznych i przeciwdepresyjnych), stosowanych w zespołach otępiennych