Współistnienie kilku postaci choroby węzła zatokowego u chorej z napadami MAS skutecznie leczone stałą stymulacją przedsionkową

Stymulacja przedsionkowa w chorobie węzła zatokowego Autorzy przedstawiają rzadkie współistnienie typowych zespołów tachy-bradykardii (przedłużenie powrotu rytmu zatokowego przy ustępowaniu tachyarytmii do 7 s) i brady-tachykardii (bardzo znacząca bradykardia indukująca występowanie napadów migotania przedsionków) z epizodami bradyarytmii (gap 2,5 s) w przebiegu napadu tachyarytmii. Badanie przeprowadzone przy rytmie zatokowym nie wykazało zaburzeń przewodzenia A-V, a zastosowanie stałej stymulacji przedsionkowej (blisko czteroletni okres obserwacji), uwolniło pacjentkę od napadów MAS i konieczności przyjmowania leków antyarytmicznych. Przez blisko cztery lata nie obserwowano również żadnych zaburzeń przewodzenia. Analiza piśmiennictwa wykazała rosnące zainteresowanie stymulacją przedsionkową (lub dwujamową, jeżeli to konieczne), jako metodą z wyboru w leczeniu cięższych postaci zespołu brady-tachykardii. (ESS 1996; 3: 64-68