Outcome of surgical treatment of superior oblique palsy

AMAÇ: Konjenital ya da edinsel üst oblik kas felci olan olgularda cerrahi tedavi sonuçlarımızı değerlendirmek GEREÇ VE YÖNTEM: Ege Üniversitesi Tıp Fakültesi Göz hastalıkları Anabilim Dalı Şaşılık Biriminde üst oblik felci tanısı ile takip edilen olgulardan Ocak 1997 ile Mayıs 1999 tarihleri arasında opere edilen olgular (20 olgu) çalışma kapsamına alındı. Vertikal kayması 20 PD ve altında olan olgulara (13 olgu) alt oblik zayıflatma operasyonu, 20 PD'nin üzerinde olan olgulara (7 olgu) ise alt oblik zayıflatma operasyonu ile beraber vertikal rektus kas cerrahisi uygulandı. Tüm hastalar operasyon sonrasında 1. hafta, 1. ay, 6. ay, 1. yıl ve sonrasında kontrole çağrılarak vertikal kayma miktarı ve subjektif şikayetler açısından izlendiler. BULGULAR: Sadece alt oblik kası zayıflatılan 13 olguda, 13.5 PD olan ortalama preoperatif vertikal kayma miktarı operasyon sonrası 1. yılda 2.4 PD'ye azaldı. Preoperatif vertikal kayması ortalama 25.7 PD olan ve alt oblik cerrahisi ile birlikte vertikal rektus kas cerrahisi geçiren 7 olguda operasyon sonrası 1. yıl ortalama kayma açısı 2.5 PD olarak bulundu. Başarı kriteri olarak 6 PD ve altındaki postoperatif vertikal kaymalar kabul edildiğinde, başarı oranımızı %90 (18/20) olarak saptadık. SONUÇ: Üst oblik kas felcinde küçük vertikal kayma derecelerinde alt oblik zayıflatma cerrahisi tek başına etkili bir yöntemdir. Daha yüksek kayma derecelerinde ise vertikal rektus kas cerrahisinin bu işleme eklenmesi ile başarılı cerrahi sonuç elde edilmektedir.PURPOSE: To evaluate the outcome of surgical treatment of congenital or acquired superior oblique palsy MATERIAL AND METHODS: Among the patients who had been followed up at Ege University Faculty of Medicine Ophthalmology Department Strabismus Unit with the diagnosis of superior oblique palsy, those (20 patients) who had undergone surgical treatment between January 1997 and May 1999 were enrolled. Patients whose vertical deviation were less than or equal to 20 PD (13 patients) had undergone inferior oblique weakening procedure, whereas those whose vertical deviation were more than 20 PD (7 patients) had undergone vertical rectus surgery in addition to inferior oblique weakening procedure. All patients were called for postoperative follow up at 1st week, 1st month, 6th month and 1st year to evaluate the vertical deviation and subjective complaints. RESULTS: In 13 patients who had undergone only inferior oblique weakening procedure, the mean preoperative vertical deviation of 13.5 PD decreased to 2.4 PD pos-operatively at 1st year. In 7 patients whose mean preoperative vertical deviation was 25.7 PD and who underwent vertical rectus surgery in addition to inferior oblique weakening procedure, mean post- operative vertical deviation was 2.5 PD at 1st year. When the criteria of success was defined as a postoperative vertical deviation equal or less than 6 PD, we determined that our surgical success rate was 90% (18/20). CONCLUSION: In superior oblique palsy with small magnitude of vertical deviation, weakening the inferior oblique muscle alone is an effective procedure. In case of larger magnitude of vertical deviation, combining vertical rectus surgery to this procedure would result in successful surgical outcome