Vessel and Voice: A Cognitive Semiotic Approach to the Prophetic Voice of V​ǫluspá

The Old-Icelandic poem Vǫluspá, perhaps the most famous of all eddic poetry, features an encounter between the god Óðinn and the otherworldly mythological figure of the vǫlva who conveys to him and an attendant audience mythological wisdom and prophetic visions. The vǫlva speaks using an “embodied voice,” yet remains timeless: a narrator able both to “recall” in memory the creation of the cosmos and “see” ahead into the future destruction. Two manuscript variants of Vǫluspá, the Konungsbók and Hauksbók texts, exhibit considerable degrees of textual variation. Recent narratological analyses of these texts have yielded insights into the relationship between their common poetic material and their distinct narrative arrangements, as well as into the long editorial history that has these seen these individual poems merged into an idealized and nonexistent composite text. Likewise performative theory speculates how Vǫluspá may have been staged as a dramatic rendition, with a human performer inhabiting the role of the vǫlva. This paper proposes a cognitive semiotic approach the study of voice, in both manuscripts, in order to examine how the vǫlva’s voice, relative to the representation of consciousness, space, time and affect in Vǫluspá, further contributes to the narratological understanding of variation and the translation of each text into performance.Í Völuspá er greint frá fundum Óðins og völvu sem flytur honum og hlýðendum kvæðisins goðfræðilega þekkingu og sýnir sínar og spásagnir. Völvan talar með eigin röddu en er þó tímalaus, sögumaður sem bæði getur rifjað upp sköpun heimsins og séð óliðna tíð og tortímingu. Í tveimur handritum kvæðisins má sjá mikinn textamun en nýlegar rannsóknir á frásagnarfræði textanna hafa veitt innsýn í samband þeirra, bæði vensl við hefðina og sérkenni sem varpar ljósi á útgáfusögu textanna sem blönduðust að lokum saman í endurgerðan blandaðan frumtexta. Eins veita kenningar um gjörninga innsýn í hvernig Völuspá er sett á svið sem leikrænn texti með manneskju í gervi völvunnar. Í þessari rannsókn er rödd kvæðisins skoðuð í ljósi hugrænnar frásagnarfræði og fengist við báðar gerðir kvæðisins (Konungsbók og Hauksbók) til að skýra hvernig rödd völvunnar kemur fram í vitund, rými, tíma og tilfinningu kvæðisins en það varpar jafnframt ljósi á tilbrigðin í gerðunum og hvernig þau geta flust frá orði á svið.This thesis was funded by Icelandic Research Fund (grant nr. 1300605-053) and formed part of the research project “Voice and Emotion in Medieval Literature.