Kibice jako wspólnota niewidzialnej religii

Przedmiotem rozważań jest społeczny fenomen kibicowania. Tekst podejmuje jego analizę przy użyciu paradygmatu pozainstytucjonalnej czy też niewidzialnej religii Thomasa Luckmanna. Autorzy odnajdują w idei klubu sportowego, jego barwach, godle oraz tradycji ponowoczesną formę świętości, wokół której gromadzą się liczni wyznawcy – kibice. Celem artykułu jest (a) przedstawienie kibiców jako grupy niewidzialnej religii, która jednocześnie dowodzi przemianom w formach religijności i realokacji sacrum poza tradycyjne struktury kościelne oraz (b) dokonanie typologii kibiców na podstawie stopnia i formy ich zaangażowania we wspólnotę niewidzialnej religii. Przyjęcie perspektywy religijnej pomaga w zrozumieniu społecznego zjawiska kibicowania, a także analizie kierunku zmian, jakim ulega w wyniku postępującej komercjalizacji sportu