FIXED OR MINIMUM RESALE PRICE MAINTENANCE AS AN ‘OBJECT’ RESTRICTION OF COMPETITION UNDER THE EU LAW

Niniejszy artykuł wskazuje, że mimo ogólnej akceptacji, iż ustalanie sztywnych lub minimalnych cen odsprzedaży (dalej: RPM) może wywoływać zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki, praktyka ta jednak powinna być nadal uznawana za ograniczającą konkurencję ze względu na cel (przedmiot). Wynika to ze specyfiki systemu unijnego, a mianowicie: faktu, że cele unijnego prawa konkurencji nie ograniczają się tylko do dobrobytu konsumentów; przekonania, że prawo konkurencji powinno chronić zarówno konkurencję wewnątrz- jak i międzymarkową oraz wagi przywiązywanej do konkurencji cenowej. Na powyższą konstatację wpływ ma również fakt, że mimo iż nauka ekonomii powinna stanowić natchnienie przy formułowaniu reguł konkurencji, to jednak prawo nie powinno bezkrytycznie powielać jej dorobku. Prawo jest bowiem systemem, który musi dać się administrować. Ponadto, analiza kosztów wiążących się ze zmianą podejścia do RPM wskazuje, iż ze względu na wysokie koszty regulacyjne, które nie zostaną zrównoważone przez zmniejszone koszty wydawania błędnych decyzji, nie jest zalecane badanie skutków RPM w każdej indywidualnej sprawie. Równocześnie jednak wskazuje się, że możliwe jest bardziej wyważone podejście do RPM pozwalające na analizowanie tej praktyki w sposób uwzględniający dorobek nauki ekonomii, lecz bez utraty zalet obecnego, stosunkowo restrykcyjnego, podejścia.The paper shows that despite the general recognition that fixed or minimum Resale Price Maintenance (RPM) may have both negative and positive effects, it should continue to be considered an ‘object’ restriction of competition. The main arguments for such a conclusion relate to the specifics of the EU system, namely: its objectives that run broader than merely consumer welfare; a belief that competition policy should protect both intra- and inter-brand competition; and the importance attached to price competition. The above is further supported by the fact that although the science of economics should inspire the drafting of competition rules, it should not be slavishly followed as law must be an administrable system. Moreover, the presented error-cost approach shows that owing to high regulation costs not outweighed by diminished error costs, it is not recommended to conduct a case-by-case analysis in every RPM case. However, at the same time, a more nuanced analysis could be introduced to put the RPM treatment more in line with economic thinking, albeit without losing the benefits of a rather strict approach