Holy theft

Z korespondencji zawsze wyłania się inny obraz autora niż ten, który znamy z jego twórczości - prawidłowość ta, choć pozornie banalna, ciągle przyciąga do czytania cudzych listów. W przypadku Zbigniewa Herberta także znajduje ona potwierdzenie. W tych dwóch tomach korespondencji Herbert przyjmuje zupełnie różne role: w stosunku do Miłosza jest uczniem, w stosunku do Barańczaka - mistrzem. Wobec obu poetów jednak gra - przyjaźń i pokrewieństwo "zawodowe" sprawiają, że inne role mnożą się, zmieniają poziomy komunikacji, nadają kolejne etykiety. Herbert w korespondencji ujawnia swoje różne oblicza - wybitnego twórcy, ale też człowieka targanego napadami melancholii i zniechęcenia, klasyka i ironisty, erudyty i hedonisty, estety i alkoholika