Problem narodzin i obumierania państwa w myśli Fryderyka Engelsa. Kontekst historyczny i współczesny

Marxism. The author of article disputes with general opinions, according to which Marxism is the doctrine leaning exclusively (or almost entirely) on Charles Marks's property. In such formulation the part of Engels as the indisputable classic of Marxism had to depend mainly on the financial support of living in poverty Marks as well as on popularizing his idea. The author of article stands on position, that Marxism of Marks and Engels states less or more coherent conglomerate of opinions these two thinkers. In this article there was made however the concession from position that only Marx and Engels’s common Marxism exists. It was made therefore to give the lie this historians of Marxism which claim, that Engels brought little in original to Marxism meanwhile his own thought is anachronistic and little valuable. It was made thanks of reconstructing the Engels’s theory of the state, especially introducing the problem of his births and the necrosis. The author thinks that just this theory and not Engels’s settles about the „dialectician of nature” settles about his classicalness as well and it is the essential contribution this thinker to Marxism and social philosophy at all. After reconstruction there was the attempt of referring the Engels's idea of necrosis of the state to contemporary timesW artykule przedstawiono wpływ myśli Fryderyka Engelsa na klasyczny marksizm. Autor artykułu polemizuje z powszechnymi poglądami, według których marksizm jest doktryną opartą wyłącznie (lub niemal całkowicie) na dorobku Karola Marksa. W takim ujęciu rola Engelsa jako niekwestionowanego klasyka marksizmu miała polegać głównie na wspieraniu finansowym żyjącego w ubóstwie Marksa oraz na popularyzowaniu jego idei. Autor artykułu stoi na stanowisku, że marksizm Marksa i Engelsa stanowi mniej lub bardziej spójny konglomerat poglądów tych dwóch myślicieli. W artykule zdecydowano się jednak zrobić pewne ustępstwo od stanowiska, że istnieje tylko wspólny marksizm Marksa i Engelsa. Uczyniono to po to, by zadać kłam tym historykom marksizmu, którzy twierdzą że Engels niewiele wniósł oryginalnego do marksizmu, zaś jego własna myśl jest anachroniczna i mało wartościowa. Zrobiono to dzięki zrekonstruowaniu Engelsowskiej teorii państwa, zwłaszcza przedstawiając problem jego narodzin i obumierania. Autor uważa bowiem, że właśnie ta teoria, a nie „dialektyka natury” przesądza o klasyczności Engelsa oraz stanowi istotny wkład tego myśliciela do marksizmu i filozofii społecznej w ogóle. Po rekonstrukcji postarano się odnieść Engelsowską ideę obumierania państwa do czasów współczesnyc