En la unuaj priskriboj de la gramatiko de Esperanto kaj en siaj Lingvaj Res- pondoj, Zamenhof donis multan atenton al morfologio, t.e. la vortformado, kaj kompare malmultan atenton al sintakso, t.e. la vortordo. Jansen konvinke argumentas, ke la baza vortordo de la lingvo estas subjekto-verbo- objekto (SVO); aliflanke, en la kazo de la vortordo de substantivoj (N) kaj adjektivoj (Adj), ambau ̆ ordoj AdjN kaj NAadj eblas, eˆc se AdjN nepre pli oftas (kiel ankau ̆ Gledhill). Lau ̆ la Oftecvortaro de Esperanto la vortoj ‘internacia’ kaj ‘lingvo’ troviˆgas en alta oftecoklaso de la tuta oftec- vortaro, kaj tiel alta vortofteco estas pruvo pri ilia graveco en la kulturo de la lingvo – vidu Fiedler en Gobbo kaj Fiedler en Busch-Lauer. La esprimo ...