Zmiany w izraelskiej zbiorowej tożsamości jako źródło napięć na scenie politycznej

The positions of the political parties in Israel on the central issues that concern the Israeli society reveal a struggle between two social orientations regarding the desired character of the State of Israel. At one extreme stands the Jewish ethnic identity that draws its origins from the Jewish tradition and aspires to guaranty the Jewish nature of the state. The civic liberal identity that stands at the other end represents the aspiration of an equal and democratic state in the spirit of the values of the French Revolution. For the first thirty years, Israel was ruled by left-wing socialist and secular parties who cultivated the civic identity. However, in 1977 a political upheaval occurred when the right-wing and religious parties took power and since then have operated to promote the Jewish ethnic identity. The strengthening of right-wing parties reveals a fundamental change in Israeli society. A consequence of the strengthening of the Jewish ethnic identity is the adoption of a dichotomous world view by the Israeli government and uncompromising positions toward the international arena, including the EU. The current structure of Israeli society, together with the trend for the coming years, suggests the strengthening of the Jewish ethnic identity, and therefore the political gap between Israel and the EU widening.Stanowiska obu stron wobec kluczowych kwestii dotyczących społeczeństwa izraelskiego, odsłania zmagania pomiędzy dwoma społecznymi orientacjami na temat kształtu państwa Izrael. Jedna z nich prawicowa, reprezentuje żydowską etniczną tożsamość, wywodzącą się z żydowskiej tradycji i dąży do zachowania żydowskiego charakteru państwa. Druga liberalna tożsamość, reprezentuje orientację opowiadającą się za otwartym demokratycznym państwem w duchu wartości francuskiej rewolucji. Przez pierwsze trzy dekady, Izrael był we władaniu partii o orientacji lewicowej i świeckiej, które przyczyniły się do ukształtowania obywatelskiej tożsamości o proweniencji liberalno-świeckiej. Jednak w 1977 r. paradygmat ten radykalnie się zmienił, po dojściu do władzy prawicowo-religijnych ugrupować, które zdecydowanie opowiedziały się za tożsamością żydowską. Umocnienie prawicowych partii oraz ugrupowań religijnych ukazuje fundamentalną zmianę w społeczeństwie izraelskim. Konsekwencją umocnienia tożsamości żydowsko-etnicznej jest przyjęcie przez władze izraelskie dychotomicznego obrazu świata i zajęciu bezkompromisowego stanowiska wobec różnych kwestii w Izraelu jak i w stosunkach międzynarodowych, włączając w to Unię Europejską. Obecna struktura społeczeństwa izraelskiego wskazuje, że tendencja do utrzymania tożsamości żydowsko- etnicznej mocni się w najbliższych latach, pogłębiając rozdźwięki pomiędzy Izraelem a Unią Europejską