Integracja gospodarcza jako strategiczny atut: Euroazjatycka Unia Gospodarcza i Unia Europejska

The article analyses integration process in the post-soviet space as well as Eurasian Economic Union (EEU) as a product of Eurasian integration. The EEU as newly created integration structure has a problem of finding the suitable form of interrelations with the European Union – the biggest integration structure ever.The issue of finding common grounds between the EEU and the EU especially important given the fact that the Eurasian Union is a bloc led by Russia – one of the biggest European trade partner and long-standing political counterpart, which within a couple of years is at odds with the EU due to the political problems, connected with the Ukrainian conflict as well as the geopolitical tension between Russia and the West. The start of the dialogue between the EU and the EEU, which has the certain potential, seems rather unlike to place in short- and medium-term perspective. In order to start the dialogue both parties have to solve not only economic issues (institutionalization of relationship, harmonization of trade), but also improve political agenda by starting to elaborate a joint agenda.The main point for the time being: the interrelationship between the EEU and the EU could evolve within the co-existence scenario, which envisages maintenance of the current status-quo– noninstitutionalized relationship. In order to change it as well as to single out the appropriate approach for framing the future relationship with the Eurasian Economic Union the EuropeanUnion should take into account many factors, putting the special emphasis on the Russia’s role within the EEU as well as conflicting nature of Eurasian project, which is only to prove its viability as integration structure.Autor w artykule analizuje proces integracji w przestrzeni poradzieckiej zwłaszcza w formule Euroazjatyckiej Unii Gospodarczej (EEU). Przedmiotem analizy jest sposób w jaki nowoutworzona struktura integracyjna zamierza określić swoje powiązania z najważniejszą organizacją świata zachodniego – Unią Europejską. Kwestia znalezienia wspólnej płaszczyzny porozumienia i współpracy jest niezmiernie istotna ponieważ to Rosja jako główny komponent EUU jest jednym z najważniejszych partnerów Unii Europejskiej zarówno pod względem gospodarczym jak i politycznym. Nie sprzyjają tej kooperacji geopolityczne napięcia, zwłaszcza te związane z konfliktem na Ukrainie. Istnieje duży potencjał współpracy pomiędzy tymi dwoma organizacjami, ale rozpoczęcie dialogu uzależnione jest od rozwiązania przez obie strony nie tylko problemów gospodarczych (instytucjonalizacja relacji, harmonizacji handlu), ale również od przygotowania odpowiedniej agendy politycznej. Wzajemne powiązania pomiędzy UE i EEU mogą ewoluować w scenariuszu współistnienia, który zakłada istnienie przede wszystkim obecnego status quo przy braku instytucjonalnych powiązań. Aby to zmienić i odpowiednio ukształtować wzajemne relacje w przyszłości, UE musi wziąć pod uwagę wiele czynników, kładąc nacisk na szczególną rolę Rosji w tym ugrupowaniu i udowodnieniu przez EUU celowości swojej egzystencji jako struktury integracyjnej