Human Rights from Ethnocentric Myths to Humanitarian Religions

Primitive human being because of the lack of knowledge about phenomena believed in the belief and ritual system with the purpose of keeping his worldly economic life. The priority of belief to existence was the nature of this belief system (mythical ideology) in which the existence of human being and observing his rights was subject to governing belief system. Religions were coincident to the time of human social life, when he came to understand causation rule and to know that his economic life was not related to will of the various Gods and the aim of religions is not to govern the world but to develope human being. Religions accepted the governing of wisdom for managing of society. To understand the real causes of phenomena instead of spirits and Gods, caused human freedom and his control of his destiny and paved the way for the priority of existence to belief. In fact, for this reason and also for superior position of morality in religions, religions must be regard as a supporter of human rights. انسان ابتدایی به علت عدم شناخت پدیدارها معتقد به نظام اعتقادی و مناسکی بود که هدف از رعایت آن حفظ نظام دنیوی و معیشتی بود. تقدم عقیده بر وجود جوهر این نظام اعتقادی (جهان‌بینی اسطوره‌ای) بود که درآن وجود فرد و رعایت حقوق او تابعی از نظام اعتقادی حاکم است. ادیان مصادف با زمانی از زندگی اجتماعی انسان است که او به درک قانون علیت نایل شد و فهمید که زندگی اقتصادی او تابع اراده خدایان متعدد نیست و اساس و غایت دین، نه اداره دنیا بلکه انسان‌سازی است. ادیان در اداره جامعه قائل به حاکمیت عقل شدند. درک علت پدیدارها و عدم انتساب آن به روح‌ها و خدایان متعدد، آزادی انسان و حاکمیت او را بر سرنوشت خود موجب شد و زمینه تقدم وجود بر عقیده را فراهم نمود. بدین علت و هم به علت حاکمیت اخلاق در ادیان به درستی باید ادیان را حامی حقوق انسان دانست