Determinants and Implications of Euro Enlargement: The Polish Question

Aside from the United Kingdom, which is withdrawing from the European Union, only Denmark has the option of staying outside the single European currency area. All other member states which have not adopted the euro as their currency have the right and obligation to do so under the Treaty of Accession. The condition to join the eurozone is to meet all five nominal Maastricht convergence criteria and to ensure compliance of national law with acquis communautaire, or the EU legal order. What poses special difficulties to candidate countries is the fiscal criterion related to the maximum allowed budget deficit. If it is not met, the European Commission launches the Excessive Deficit Procedure, EDP. Currently, this procedure is in place for France, Spain and the United Kingdom. In 2015, the EDP for Poland was lifted, but there is no certainty it will not be imposed again at the end of the decade due to the risk of exceeding once more the financial sector deficit threshold, which stands at 3 percent of GDP. It is to be expected that in the 2020 s the European Monetary Union will be joined by all the countries that are still using their national currencies, including Denmark, and that the EU will be extended to include new member states, leading to a further enlargement of the euro area. Although the issue is not absolutely certain, it needs to be assumed that the euro will weather the present difficulties and come out stronger, though the economically unjustified euroscepticism of some countries, especially Poland, is not helping. In the article, the authors ask the question whether Poland should join the euro zone in the coming years-in a situation where the euro area is imperfect, while seeing the positive economic reasons for such a decision. A mixed method combining the results of qualitative and quantitative research is applied to empirically verify the research question.Abstrahując od Wielkiej Brytanii, która opuszcza Unię Europejską, wyłącznie Dania ma możliwość pozostawania poza obszarem wspólnej waluty europejskiej. Wszystkie pozostałe państwa członkowskie, które dotychczas nie wprowadziły do obiegu euro, mają takie traktatowe prawo i obowiązek. Warunkiem przystąpienia do strefy euro jest spełnienie wszystkich pięciu nominalnych kryteriów konwergencji z Maastricht oraz zgodność ustawodawstwa krajowego z acquis communautaire, czyli porządkiem prawnym obowiązującym w Unii Europejskiej. Szczególne trudności sprawia pretendentom kryterium fiskalne dotyczące maksymalnie dopuszczalnego deficytu budżetowego. Gdy nie jest ono przestrzegane, Komisja Europejska wdraża procedurę nadmiernego deficytu (EDP). Aktualnie procedura ta ma miejsce w przypadku Francji, Hiszpanii i Wielkiej Brytanii. W roku 2015 EDP została zdjęta z Polski, ale nie ma pewności, czy pod koniec dekady nie będzie ponownie nałożona, ze względu na ryzyko ponownego przekroczenia deficytu sektora finansów publicznych w wysokości 3 proc. PKB. W latach 20. XXI wieku można oczekiwać przystąpienia do europejskiej unii walutowej wszystkich krajów, które wciąż jeszcze posługują się swoimi narodowymi walutami, łącznie z Danią, oraz poszerzania UE o nowe państwa członkowskie, które będą poszerzały także strefę euro. Choć nie ma w tej kwestii stuprocentowej pewności, to trzeba przyjąć, że euro przetrwa obecne trudności i wyjdzie z nich wzmocnione. W artykule Autorzy postawili pytanie, czy Polska w najbliższych latach powinna przystąpić do strefy euro, zdając sobie z jednej strony sprawę z jej niedoskonałości, z drugiej zaś widząc pozytywne względy ekonomiczne takiej decyzji. Do weryfikacji empirycznej przedstawionego problemu badawczego wykorzystano metodykę mieszaną - zarówno badań jakościowych, jak i wyniki badań ilościowych