The Supernatural and Punishment in Coleridge's Selected Works

The supernatural, apart from being an element widening the range of imagination in literature from past to present, is an agent in the daily lives, folk and religious beliefs of people for explaining the unknown. As one of the prominent poets of the Romantic era, Samuel Taylor Coleridge is known for his frequent use of the supernatural in his works in various ways such as an unusual landscape, a character, an event, or a power. In his works he interprets the supernatural both as benevolent and malignant, depending on the one who controls it. In this context, in the first chapter of this thesis, Coleridge’s “The Wanderings of Cain” (written in 1798, published in 1828), The Rime of the Ancient Mariner (written and published in 1798), and “Kubla Khan” (written in 1800, published in 1816) are studied in terms of their treatment of the divine supernatural possessed by a divinity or the spiritual forces, used as a means of punishment for the sins committed against nature, a human being or the religious orders. In the second chapter, Osorio (written and published in 1797), “Christabel” (written in 1797-1800, published in 1816) and “The Three Graves” (written in 1797-1798, published in 1809) are studied focusing on the earthly supernatural as a means of punishment possessed and controlled by humans, and human-formed beings for evil purposes. In the mentioned works it is observed that the divine supernatural is presented as a power to preserve justice, and accordingly the works have a didactic purpose. On the other hand, when the supernatural is possessed by human beings with evil nature, it is made use of in order to punish and harm the innocent human beings. Consequently, this thesis puts forward that in the mentioned works, Coleridge presents the supernatural as a means of punishment and also points out that the natural order which is subverted by the evil and the sinful people can be remedied if only the supernatural power is controlled by a divinity; otherwise, it functions to create chaos.Doğaüstü, geçmişten bugüne edebiyatta hayal gücünün sınırlarını genişleten bir öge olmasının yanı sıra, insanların günlük hayatlarında, folklorik ve dini inançlarında bilinmeyeni açıklamak için bir vasıta olmuştur. Romantik dönemin önde gelen şairlerinden biri olan Samuel Taylor Coleridge, eserlerinde doğaüstünü olağandışı bir manzara, bir karakter, bir olay veya bir güç gibi birçok farklı şekilde kullanmasıyla tanınır. Şair eserlerinde doğaüstünü, onu yönlendiren kişiye bağlı olarak, hem iyi hem de kötü olarak yorumlar. Bu bağlamda, bu tezin ilk bölümünde Coleridge’ın “The Wanderings of Cain” (Kabil’in Gezintisi) (yazım 1798, basım 1828), Yaşlı Gemici (yazım ve basım 1798), “Kubla Khan” (Kubilay Han) (yazım 1800, basım 1816) eserlerindeki tanrı veya ruhani güçler tarafından sahip olunan tanrısal doğaüstünün, doğaya, bir insana veya tanrısal emirlere karşı işlenen günahların cezalandırılması olarak gönderilmesi işlenir. İkinci bölümde, Osorio (yazım ve basım 1797), “Christabel” (yazım 1797-1800, basım 1816) ve “The Three Graves” (Üç Mezar) (yazım 1797-8, basım 1809) eserleri insanlar ve insan şeklindeki varlıklar tarafından sahip olunan ve kontrol edilen dünyevi doğaüstünün, kötü niyetle cezalandırma yöntemi olarak kullanmasına odaklanılarak incelenir. Bahsi geçen eserlerde tanrısal doğaüstü, adaleti koruyan bir güç olarak sunulur ve dolayısıyla didaktik amaç taşır. Öte yandan, doğaüstüne kötü tabiatlı insanlar tarafından hükmedildiğinde, masum insanları cezalandırma ve onlara zarar verme amacıyla kullanılır. Sonuç olarak bu tez, adı geçen eserlerde Coleridge’ın doğaüstünü bir cezalandırma aracı olarak sunduğunu ve aynı zamanda kötüler ve günahkarlar tarafından altüst edilmiş doğanın dengesinin, doğaüstünün tanrısal bir gücün hakimiyetinde olması durumunda tekrar düzene kavuşacak, aksi takdirde karmaşaya neden olacak bir etken gibi sunduğunu öne sürmektedir