Οι θεατρικές τεχνικές στην εκπαιδευτική πράξη: Εφαρμογή στην Αντιγόνη

Περιέχει βιβλιογραφικές παραπομπές.Σκοπός της παρούσης μεταπτυχιακής εργασίας είναι να αναδείξει τη σημασία ενσωμάτωσης των θεατρικών τεχνικών στην εκπαιδευτική πράξη και να προτείνει τρόπους ένταξής τους στη διδασκαλία της Αντιγόνης. Αρχικά τονίζονται τα οφέλη που προκύπτουν από την αξιοποίηση των θεατρικών τεχνικών στην εκπαίδευση, καθώς επίσης και επισημαίνεται η αναγκαιότητα ανανέωσης του τρόπου διδασκαλίας μέσω αυτών. Στη συνέχεια παρουσιάζονται παραδείγματα εφαρμογής τους στην Αντιγόνη, έχοντας ως βάση την κατηγοριοποίησή τους από τον J. Neelands. Σύμφωνα με αυτόν, ανάλογα με τους παιδαγωγικούς σκοπούς που η καθεμία θεατρική τεχνική υπηρετεί ταξινομούνται σε τέσσερις κατηγορίες: αυτές που βοηθούν στο χτίσιμο του δραματικού περιβάλλοντος («ο ρόλος σε τοίχο» και «η παγωμένη εικόνα»), αυτές που συμβάλλουν στην αφηγηματική δομή («δάσκαλος σε ρόλο», «η ανακριτική καρέκλα»- «συνέντευξη» και «ο μανδύας του ειδικού»), αυτές που δίνουν έμφαση ή δημιουργούν την ποιητική λειτουργία (τεχνικές του Θεάτρου Forum, η «αναλογία», «η αντιστροφή ρόλων»), και τέλος αυτές που συμβάλλουν στη στοχαστική κατάσταση («ο καταιγισμός ιδεών ή η ιδεοθύελλα», «οι αντικρουόμενες σκέψεις ή συμβουλές», «οι φανερές σκέψεις», «η ανίχνευση της σκέψης» και «οι φωνές συνείδησης», «ο διάδρομος εσωτερικών φωνών ή ο διάδρομος συνείδησης»). Προσεγγίζοντας, λοιπόν, ο εκπαιδευτικός τη διδασκαλία της Αντιγόνης στη Β’ λυκείου μέσω θεατρικών τεχνικών κινητοποιεί τους μαθητές του σε πολλά επίπεδα, χωρίς να απομακρύνεται από το αναλυτικό πρόγραμμα και τους περισσότερους διδακτικούς στόχους που αυτό θέτει.The purpose of this thesis is to outline some of the theatrical conventions that are available to teachers/ leaders and students in structuring dramatic activity and especially to make an active exploration to the text of Sophocles Antigone. Firstly, the benefits of these theatrical techniques are highlighted as well as the necessity of renovation of the teaching method via these conventions. Subsequently, some examples of application of conventions are presented, based on J. Neelands categorization. According to his methodology the conventions have been classified into groups representing four varieties of dramatic action: context- building action («Role-on-the-wall», «Still-Image»), narrative action («Hot-Seating», «Teacher-in-Role», «Mantle of the Expert»), poetic action («Analogy», «techniques of Forum- Theatre»), and reflective action («Taking Sides», «Voices in the Head», «If I was you»). The teacher motivates his students of the second class of high school in many different ways, both by using these theatrical conventions in the teaching of Antigone and by remaining close to the goals of the current curriculum