Медијаторска атмосферска практика - змејовитиот човек во македонската и здухачот во српската народна традиција

Во народната демонологија на македонскиот и српскиот народ се среќаваат верувања во натприродни суштества или демони кои биле дел од магиско-религиските практики на луѓето.Фолклористиката бележи важни укажувања во кои централно место им се отстапува на природните непогоди кои кај луѓето создавале чувство на страв и несигурност.На просторот на Балканот посебно внимание привлекуваат две меѓусебно слични верувања, едното се однесува на човекот кој, благодарение на натприродната сила што ја поседува, може да изврши влијание врз атмосферските неприлики и да спречи појава на град, и другото, верување дека постои натприродно суштество кое има човечки особини и наликува на човек, а ја поседува истата моќ. Формирањето на демонски претстави и нивна материјализација во борбата за опстанок, било процес со кој човекот се обидувал да даде своја интерпретација на светот и она што го опкружув