Artykuł dotyczy rozwoju polityki bezpieczeństwa Unii Europejskiej, od chwili jej powstania do 2014 r. W ramach tej polityki próbowano także pozyskać zdolności wojskowe, niezbędne do zbudowania systemu reagowania kryzysowego. Dokonywało się to na zasadzie pełnej dobrowolności, a w związku z tym wszystkie Państwa Członkowskie UE kierowały się głównie interesami narodowymi. W ramach Europejskiej Polityki Bezpieczeństwa i Obrony, przemianowanej w Traktacie lizbońskim na Wspólną Politykę Bezpieczeństwa i Obrony Unii Europejskiej, zrealizowano dwa tzw. Cele Zasadnicze/Operacyjne. Pierwszy z nich został ogłoszony w grudniu 1999 r. w Helsinkach i zrealizowany do końca 2003. Europejski Cel Zasadniczy/Operacyjny 2010 miał na celu doskonalenie zdolnoś...