The art of jazz improvisation as an adaptive mechanism for civil servants in complex governance networks

Fragmentatie van macht en verantwoordelijkheid in netwerken is een van de eigenschappen van complexe omgevingen waarin ambtenaren opereren. Dit artikel verkent de werking van jazzimprovisatie als mogelijk adaptief mechanisme. Dit heeft geresulteerd in de beschrijving van vijf samenhangende randvoorwaarden voor ambtenaren. De correlatie voorbij de metafoor van jazzimprovisatie is de overeenkomst tussen de hoge opleiding en vaardigheden van zowel ambtenaren als muzikanten. Beiden opereren in dynamische omgevingen die constante inschattingen over publieke verantwoordelijkheid, leiderschap, controle en de realisatie van constante kwalitatieve uitvoeringen vereisen. De individuele kwaliteiten, relaties, repetitieve aard en sterk leiderschap uit jazzimprovisatie zijn van toegevoegde waarde in het genereren van flexibiliteit en om te anticiperen/reageren in de huidige en veranderende condities die complexe netwerken vergen. Het toont eveneens de weergavemogelijkheden om creativiteit te uiten volgens vastgestelde regels in composities en arrangementen. De geleerde lessen uit jazzimprovisatie creëren nieuwe mogelijkheden en uitdagingen voor verder onderzoek naar de mogelijkheden en effectiviteit van vernieuwde vaardigheden voor ambtenaren