Sturing in de ruimtelijke ordening door Rijk en provincies: Een juridisch onderzoek naar sturingsinstrumenten van Rijk en provincies en hun verenigbaarheid met de gedecentraliseerde bevoegdheidsverdeling in het ruimtelijk bestuursrecht

De spanning tussen centralisatie en decentralisatie in de ruimtelijke ordening is een bekend thema in het bestuursrecht. Een versleten onderwerp is het echter zeker niet. De verhouding centraal-decentraal is onverminderd in beweging. Belangrijk is allereerst de op handen zijnde integratie van het ruimtelijk bestuursrecht in één veelomvattende Omgevingswet. Daarnaast heeft recent ook een herijking van het interbestuurlijk toezicht plaatsgevonden. Het promotieonderzoek onderzoekt de verhouding centraal-decentraal vanuit het brede perspectief van ruimtelijke sturing. Deze term wordt in overheidskringen gebruikt ter aanduiding van de activiteit waarbij het Rijk of de provincies zelf ruimtelijke besluiten nemen, of de ruimtelijke besluitvorming van decentrale overheden beïnvloeden. Het promotieonderzoek inventariseert welke nationale en provinciale bestuursbevoegdheden naar huidig recht en onder de aankomende Omgevingswet als ruimtelijk sturingsinstrument kunnen fungeren. De spanning tussen centralisatie en decentralisatie wordt vervolgens onderzocht aan de hand van een toetsingskader. Dit bestaat uit criteria die aan de beginselen van specialiteit en decentralisatie worden ontleend. Door het huidige recht en de Omgevingswet hieraan te toetsen, wordt bepaald in hoeverre het nationale en provinciale sturingsinstrumentarium verenigbaar is met een gedecentraliseerde bevoegdheidsverdeling ter behartiging van ruimtelijke taken