The dark side of p-Phenylenediamine: Biological aspects and prevalence of contact allergy to an extraordinary molecule

In hoofdstuk 2,3 en 4 wordt de prevalentie van p-phenylenediamine (PPD) contact allergieen beschreven. De prevalentie van PPD sensibilisaties in the algemene populatie is 1.3%, terwijl de prevalentie in de plakproefpopulatie van zowel Noord-Nederlands als Europa ongeveer 4% zijn. Een beroep als kapper, blootstelling aan zwarte henna tattoeages en haarverven met donkerdere tinten geven een hoger risico op sensibilisatie. Naast de verhoogde kans op sensibiliseerde te worden voor kruisreagerende stoffen, hebben PPD-gesensibiliseerde individuen een hogere kans om voor carbamix, cobalt chloride, colofonium, p-tertbutylformaldehyderesin en methylisithiazolinone te zijn. 2,5-toluenediamine (TDA) gesensibiliseerde individuen zijn vaker eveneens voor carbamix gesensibiliseerd. In hoofdstuk 5 onderzochten we het gedrag van mensen die, ondanks een haarverfallergie, hun haar blijven verven. Deze mensen schrijven hun gedrag toe aan een vermoedelijke lager cijfer voor hun leven als ze stoppen en factoren die buiten hun eigen invloedssfeer liggen (‘mooiere kleur’ p: 0.02, η2= 0.10 en ‘nodig voor het werk’ p= 0.02, η2= 0.10), maar niet aan een lager zelfvertrouwen of een negatief beeld ten opzichte van grijs haar. N-acetyltansferase 1 (NAT1) wordt aangekleurd in een granulair patroon in het stratum corneum en perinucelair in de levende epidermis (Hoofdstuk 6). Er werd geen colocalisatie met endosomen, lysosomen, het Golgi-apparaat of de mitichondrieën gevonden. In het stratum corneum is NAT1 gelegen tussen de corneocyten. In hoofdstuk 7 voorbehandeling van de huid met het antioxidant ascorbinezuur (vitamine C) zorgde voor een minder heftige elicitatiereactio op PPD in allergische personen op dag 3 na blootstelling (p=0,046). Het potentiele risico van zwarte henna tatoeages, die vaak hoge concentraties PPD bevatten, maar ook het risico van PPD-bevattende verf voor wimpers waren benadrukt in hoofdstuk 8