Civic culture, patrimonial state en sociaal kapitaal: De stad-Groninger elite in de zeventiende eeuw

Hoe kon de stad Groningen onderdeel worden van de Republiek? Lang was het onduidelijk of Groningen bij de Nederlandse of de Duitse gebieden ging horen, maar sinds 1594 maakt Groningen defintief deel uit vanRepubliek. Niet geheel vrijwillig, want niet iedereen in de stad was er blij mee en in het begin van de zeventiende eeuw werden regelmatig troepen vanuit Den Haag naar de stad gestuurd om de stad in het gareel te krijgen. Dat was niet gemakkelijk, want de stad liet zich niet zo makkelijk dwingen. De bestuurders in Den Haag zagen dat, en daarom probeerden ze via de bestuurlijke elite greep op de stad te krijgen. In dit proefschrift wordt deze bestuurlijke elite in de eerste eeuw na de aansluiting bij de Republiek bestudeerd. Het gangbare beeld is dat er een familieregering was, een patrimonial state, waarbij familiehoofden belangrijke posities op lokaal-, maar door de bijzondere inrichting van de Republiek, ook op bovenlokaal niveau bekleedden. In Groningen was echter, zo blijkt, geen sprake van een duidelijke familieregering. De oorzaak hiervan was deels demografisch: door een hoge sterfte konden families niet generaties lang stedelijke posities bekleedden. Daarboven was er in de stad een breed gedragen civic culture van brede betrokkenheid bij het bestuur en vanuit die gedachte probeerde men een stevige greep van een beperkt aantal families op het bestuur te voorkomen. Die brede betrokkenheid kwam tot uitdrukking in deelname aan verschillende stedelijke instellingen. Dit vormde het sociaal kapitaal van de stad, dat niet alleen verbindend was binnen de groep (bonding), maar ook overbruggend tussen de groepen (bridging). Zo werd de integratie in de Republiek (op den duur) verstevigd