Wheelchair skill acquisition: motor learning effects of low-intensity handrim wheelchair practice

Rolstoelgebruikers zijn afhankelijk van hun bovenlichaam voor mobiliteit in het dagelijks leven. Maar, rolstoelrijden heeft een lage mechanische efficiëntie is belastend voor de schouder en overbelasting komt veel voor. Het doel van dit onderzoek is daarom bij te dragen aan kennis over en verbetering van het motorische leerproces en de rolstoelvaardigheden van rolstoelgebruikers, om zo mogelijk hun mobiliteit te vergroten en overbelasting te verminderen. De experimenten in dit proefschrift hebben laten zien dat personen door laag intensief zonder specifieke feedback te oefenen in staat zijn hun aandrijftechniek aan te passen en zo hun energieverbruik te verlagen. Extra aandacht is er hierbij voor de gevonden individuele verschillen tussen personen en het mogelijk belang van variabiliteit in de aandrijftechniek tijdens het oefenen. Bovendien blijkt uit verdere biomechanische analyse dat, in tegenstelling tot het verlaagde energieverbruik, de lokale belasting van het schoudergewricht tijdens het beginnende leerproces omhoog gaat. Deze ogenschijnlijke contradictie tussen systeem efficiëntie en lokale belasting behoeft toekomstig onderzoek, om te of naast het energieverbruik ook de schouderbelasting geminimaliseerd kan worden. Tot slot werd onderzocht hoe systematische evaluatie van aandrijftechniek in de praktijk zou kunnen worden gebruikt om tot meer ‘evidence-based practice’ te komen, om zo aanpassingen aan de rolstoel en trainingen voor de gebruiker beter te kunnen onderbouwen. Dit is van groot belang om de hele rolstoel/gebruiker combinatie beter te kunnen optimaliseren, zowel tijdens de klinische revalidatie als tijdens het dagelijks leven en aangepaste sport