The athletes elbow

In de verschillende hoofdstukken hebben we gezien dat het behandelen van een atleet zijn elleboog een complexe taak is in de dagelijkse praktijk van de orthopedisch chirurg. De incidentie van de verschillende aandoeningen rond deze elleboog is laag en daardoor is er vaak een vertraging van het uiteindelijke behandelplan. De behandeling van de atleten elleboog gebeurd bij voorkeur in een multidisciplinaire setting door een sportarts, sport fysiotherapeut en een orthopedisch chirurg die veel ervaring heeft met de verschillende afwijkingen die kunnen optreden. In hoofdstuk 2 wordt de complexiteit van de elleboog bij de tennisspeler onder de loep genomen. Elleboog letsels bij tennisspelers komen veelvuldig voor. Een goed inzicht in de biomechanica van de elleboog en een goed begrip van de krachten over de elleboog tijdens het tennis spel zorgen ervoor dat er een beter begrip is voor de afwijkingen die kunnen ontstaan in de elleboog van een tennis speler. Tennis gerelateerde letsels ontstaan al snel bij de verschillende slagen tijdens het tennis spel. Hoofdstuk 3 laat zien dat de veelal veelvuldig gebruikte NSAID’s, eerder een grotere kans geven op complicaties dan dat ze een gunstig effect hebben op de spierheling. Complicaties van NSAID’s zijn uitgebreid gekend en gedocumenteerd. Recent wordt veelvuldig gewaarschuwd voor de interactie met cardiologische en/of pulmonaire medicatie. Ook gastrointestinale bijwerkingen komen veelvuldig voor. Deze kunnen variëren van het optreden van maagzuur tot de veel ernstigere maagbloedingen of dunnedarm afwijkingen. In het onderzoek gepresenteerd in hoofdstuk 3 blijkt dat het gebruik van NSAID’s bij acute spierblessures in een experimenteel diermodel geen gunstigere effecten heeft in vergelijking met paracetamol. Ons advies is dan ook om acute spier blessures te behandelen met adequate pijnstilling in de vorm van paracetamol in combinatie met in beweging blijven middels fysiotherapeutische begeleiding. In de ernstigere gevallen kan men natuurlijk wel NSAID’s gebruiken om een extra pijnstillend effect te geven. In hoofdstuk 4 keken we naar de effectiviteit van 2 verschillende technieken van intra-articulaire injecties van het elleboogsgewricht. De klassieke laterale benadering versus de nieuwere transtriceps benadering. De meeste artsen injecteren via de klassieke laterale benadering tussen de radiuskop, olecranontip en de laterale humerus epicondyl