Adaptation to cancer from an attachment theoretical perspective

De hechtingstheorie gaat ervan uit dat ervaringen met verzorgers in de kindertijd, een belangrijke rol spelen in het beeld dat personen van zichzelf (‘Ben ik het waard om van gehouden te worden en zorg te ontvangen?’) en anderen (‘Zal de ander er voor me zijn wanneer ik hem of haar nodig heb?’) hebben. Dit beeld van zichzelf en anderen oefent vervolgens invloed uit op hoe personen reageren op en omgaan met een stressvolle gebeurtenis. Personen die een negatief beeld van zichzelf en/of anderen hebben en er niet op durven te vertrouwen dat anderen er voor hen zullen zijn als dat nodig is (‘onveilig gehechte’ personen), zijn kwetsbaarder om een sterkere negatieve impact van een stressvolle gebeurtenis op hun leven te ervaren dan mensen die zich veilig voelen binnen relaties (‘veilig gehechte’ personen). In deze dissertatie beschrijven we ons onderzoek naar de rol die de hechtingsstijl van personen speelt in hoe zij omgaan met kanker. In de algemene introductie van deze dissertatie wordt de hechtingstheorie geïntroduceerd. In de hoofdstukken die volgen, presenteren we onze studies naar verschillende aspecten van het proces van aanpassing aan kanker van onveilig en veilig gehechte personen. In het laatste hoofdstuk worden de belangrijkste resultaten van de verschillende studies samengevat, en bespreken we onze bevindingen en implicaties voor toekomstig onderzoek en de klinische praktijk. In alle hoofdstukken staan vignetten met voorbeelden van hoe personen met verschillende hechtingsstijlen, verschillende aspecten van hun ziekte zouden kunnen ervare