Light from dawn to dusk: Human entrainment in a changing environment

Mensen vertonen een veelheid aan circadiane ritmes (interne 24-uurs ritmes) in fysiologie en gedrag, elk met hun eigen specifieke timing met betrekking tot dag en nacht. De afwisseling van slapen en waken is een duidelijk voorbeeld van zo'n ritme. Veel van deze ritmes staan (gedeeltelijk) onder controle van een circadiane pacemaker (een biologische klok) in de suprachiasmatic nuclei (SCN) in de hersenen. Deze klok verzorgt een interne representatie van tijd. Bij de mens is blootstelling aan de licht-donker cyclus het belangrijkste signaal voor dagelijkse aanpassingen van de biologische klok. Met behulp van licht en donker synchroniseren de interne biologische ritmes met de externe 24-uurs dag.. In dit proefschrift ligt de focus op onderzoek naar hoe veranderingen in de kwaliteit van licht (dat wil zeggen, intensiteit, spectrale samenstelling en timing) ritmes van de slaap en van melatonine bij mensen beïnvloeden, in hun natuurlijke omgeving. Hiertoe werden geen beperkingen opgelegd aan het gedrag van onze deelnemers en bezoeken aan het lab werden zo veel mogelijk beperkt. Onze waarnemingen beperkten zich niet tot acute effecten van het licht, maar waren vooral gericht op lange-termijn effecten. Onze observaties benadrukken het belang van de verschillende aspecten van lichtkwaliteit - zoals timing, intensiteit en spectrale samenstelling - onder natuurlijke omstandigheden. Bovendien tonen onze resultaten aan dat verschillende ritmes die onder invloed staan van de biologische klok verschillend kunnen worden beïnvloed door dezelfde stimulus. Tevens is gebleken dat deze ritmes - afhankelijk van de kenmerken van de doelpopulatie, bijvoorbeeld jong versus oud - zich op lange termijn kunnen aanpassen aan een verandering in omgevingslicht