Signaling trouble: on the linguistic design of other-initiation of repair in English conversation

Dit proefschrift onderzoekt de uitingen waarmee sprekers van het Engels aangeven dat ze een probleem hebben met het horen, begrijpen of accepteren van wat de gesprekspartner zojuist gezegd heeft. De vaktaalterm voor zulke herstelverzoeken is ‘other-initiation of repair’. Herstelverzoeken bevatten vaak specifieke talige aanwijzingen om wat voor probleem het gaat. Woordkeuze (vergelijk ‘what?’ versus ‘who?’) en constructie (‘he what’, ‘for who’, ‘you mean Maya?’) helpen om te bepalen wat de aanleiding is voor het probleem en wat de aard daarvan is. Intonatie kan daarbij van cruciaal belang zijn. Met een dalende intonatie lokaliseert het vraagwoord ‘who’ bijvoorbeeld een probleem met een voornaamwoord (‘he’, ‘she’, ‘they’), terwijl ‘who?’ met stijgende intonatie op een ander soort probleem wijst (bijvoorbeeld het niet herkennen van een eigennaam). Ook bij herhalingen heeft intonatie een belangrijke diagnostische functie. Een spreker kan met een hoog-stijgende en dan dalende intonatiecontour aangeven dat datgene wat herhaald wordt, niet acceptabel is en gecorrigeerd zou moeten worden. Het onderzoek is gebaseerd op een corpus van 150 uur gesprekken en combineert gedetailleerde linguïstische beschrijving met conversatie-analytische methoden en theorie. Het brengt de talige middelen in kaart waarmee gespreksdeelnemers herstelverzoeken doen en toont aan hoe belangrijk prosodie daarbij is. Door te analyseren hoe vormgevingsverschillen diagnostische informatie verschaffen, benadrukt het onderzoek de actieve sturende rol van de luisteraar bij de organisatie van herstel. De studie draagt daarmee bij aan ons begrip van ‘repair’-organisatie als het resultaat van methodisch interactioneel werk