Experimenteele bijdrage tot de verklaring van het kamerelectrogram

Een overzicht werd gegeven van de wetenschappelijke literatuur over de verklaringen van het electrocardiogram. Een der belangrijkste geschilpunten tusschen de aanhangers van de doublettheorie, Lewis en CRAM, en DE BOER als aanhanger van de interferentietheorie, n.l. het feit of de richting van de contractiegolf invloed heeft op de grootte en de richting van de uitslagen van de snaar van de galvanometer, werd nader bestudeerd. Lewis en CRAM wares van oordeel, dat de richting van de electro¬gramuitslagen bepaald zou worden door de richting van de contractie¬golf, terwijl nit de experimenter van DE BOER bleek, dat deze op-vatting met juist kan zijn. Deze is van oordeel, dat de richting der electrogramuitslagen bepaald wordt door de toestandsveranderingen aan de beide afleidingselectroden. Voor dit doel maakte ik gebruik van de proefopstelling zooals deze door Schütz werd gebezigd, n.l. een spierreep van een kikkerhart, waarbij aan het eene einde werd geprikkeld en een geleidingsvertraging werd verkregen door op het midden aqua dest. te later vloeien. Afgeleid werd van de beide einden met onpolariseerbare electrodes, verbonden met de snaargalvanometer van EINTHOVEN. De door Schütz verkregen resultaten konden worden bevestigd. Verder konden echter electrogrammen van dezelfde vorm op drie verschillende wijzen worden verkregen: 10. bij de afleiding volgens Schütz, waarbij de contractiegolf de geheele spierreep van links naar rechts doorliep; 2°. wanneer na opgeheven geleiding beide einden na elkaar werden geprikkeld, waarbij de contractiegolf de eene helft van de spierreep van links naar rechts en de andere helft van rechts naar links doorliep; 30. bij het op elkaar botsen van twee contractiegolven, na prikkeling van beide einden van een spierpraeparaat, waarbij de geleiding in het middenstuk nog niet geheel was opgeheven. ... Zie: Samenvattin