Fitting genes: Sexual selection in the blue tit

De genen van het Major Histocompatibility Complex (MHC) spelen een belangrijke rol in de herkenning van ziekteverwekkers door het immuunsysteem. Individuen met diverse MHC genen kunnen veel verschillende ziekteverwekkers herkennen. Mijn proefschrift onderzocht de partnerkeuze van een bekende zangvogelsoort, de pimpelmees. Pimpelmeesvrouwen met diverse MHC genen bleken een partner hebben die ook diverse MHC genen heeft, terwijl vrouwen met een lage diversiteit een man met lage diversiteit hebben. Dit patroon is te verklaren doordat zowel man als vrouw een voorkeur hebben voor een partner met diverse MHC genen. Individuen met diverse MHC genen zullen succesvol zijn in hun partnerkeuze, terwijl individuen met minder diverse MHC genen het moeten doen met een partner die minder hun voorkeur genoot. Het vinden van een partner met diverse MHC genen zal leiden tot nakomelingen met diverse MHC genen en een goede gezondheid. Seksuele selectie eindigt echter niet bij het vinden van een partner. Ongeveer 11% van alle pimpelmeesjongen is namelijk buitenechtelijk. Tijdens en na de paring kunnen zowel de man als de vrouw de vaderschap beïnvloeden. Zo kan een man meer sperma insemineren als hij weet dat de vrouw met andere mannen heeft gepaard en kan de vrouw besluiten het sperma van onaantrekkelijke mannen niet op te nemen. Wij onderzochten het aantal spermacellen in het reproductieve systeem van vrouwelijke pimpelmezen. Uit onze resultaten blijkt dat vrouwtjes gepaard met een grotere man meer sperma hadden. Dat zou kunnen betekenen dat grotere mannen aantrekkelijker zijn, meer sperma produceren of dat vrouwtjes gepaard met een grotere man meer vreemdgaan