De stimulering van afvalpreventie. Een weg naar duurzame ontwikkeling?

Sinds het begin van de jaren negentig wordt projectsgewijs getracht afvalpreventie binnen bedrijven te introduceren. In dit artikel worden de resultaten die deze projecten teweeg brengen binnen bedrijven beschreven en geanalyseerd vanuit een tweetal invalshoeken. In eerste instantie worden twee gangbare methodieken (PRISMA en quickscan) vergeleken op effectiviteit (in termen van bereikte resultaten op bedrijfsniveau) en efficiëntie. Daarnaast wordt bekeken in hoeverre de projecten binnen de deelnemende bedrijven een leerproces op gang brengen dat uiteindelijk moet uitmonden in een meer op duurzaamheid gerichte bedrijfsstrategie. De voornaamste conclusie is dat afvalpreventieprojecten op korte termijn bevredigende resultaten opleveren. Wel zijn er twijfels over het milieurendement van de quickscan-methode. De bijdrage van de onderzochte preventiemethodieken aan duurzaamheid is vooralsnog geringer. Voor veel bedrijven is afvalpreventie slechts een eenmalige ervaring. Er treden beperkte leereffecten op voor het proces van afvalpreventie