Verhalen van kosten van bezwaar en beroep via legestarieven

textabstractDe laatste jaren staat de legesheffing door gemeenten veelvuldig in de publieke belangstelling. Er is veel aandacht besteed aan de vraag welke kosten mogen worden doorberekend, de wijze waarop kosten worden doorberekend, eventuele kruissubsidiëring en de verschillen in tarieven tussen gemeenten. Er zijn in de loop van de jaren diverse onderzoeken gedaan op het terrein van de legesheffing door gemeenten. Ook het Erasmus Studiecentrum voor Belastingen van Lokale overheden (ESBL) heeft hier onderzoek naar gedaan, wat heeft geresulteerd in het rapport ‘Bouwleges, een fiscaaljuridische kijk op bouwgerelateerde leges’.1 Ook zijn initiatieven ontplooid om de kostentoerekening bij leges meer transparant en inzichtelijk te maken. In oktober 2004 is het ‘Model transparantie bouwgerelateerde leges’ tot stand gekomen.2 Later is door het Ministerie van Binnenlandse Zaken de opdracht gegeven tot het schrijven van de ‘Handreiking kostentoerekening leges en tarieven’, die in juli 2007 is verschenen.3 De concrete aanleiding voor het onderhavige onderzoek is de vraag van het Ministerie van Binnenlandse Zaken aan het ESBL om helderheid te verschaffen omtrent de (fiscaal)juridische mogelijkheden voor het verhalen van de kosten van bezwaar- en beroepsprocedures via legestarieven. In het voor u liggende rapport wordt verslag gedaan van dit onderzoek. Allereerst zal worden geschetst tegen welke achtergrond dit onderzoek is verricht (1.2) en op welke onderzoeksvragen antwoord is gezocht (1.3). Vervolgens zal in onderdeel 2 worden ingegaan op de legesheffing in het algemeen (2.1), het begrip ‘dienst’ (2.2), de belemmering van de rechtsbescherming (2.3) en de kostentoerekening (2.4). Onderdeel 3 bevat tot slot de conclusies