ATİPİK İSTİHDAM ŞEKİLLERİNİN SOSYAL GÜVENLİK SİSTEMİ KAPSAMINDA DEĞERLENDİRİLMESİ

Özellikle 1970’li yıllarla birlikte yaşanan ekonomik, sosyal ve teknolojik gelişmeler tüm dünyada çalışma hayatı üzerinde etkisini göstermiş ve tipik istihdam biçimlerinin yerini giderek atipik/esnek istihdam biçimleri ve çalışma modelleri almıştır. Esneklik ile çalışma günleri ve saatlerinin piyasadaki talep farklılıklarına ve değişime göre ayarlanması, işletmelerin sürdürülebilirliği, verimliliğin ve istihdamın artması, çalışanların iş ve yaşam dengesinin kurulması amaçlanmaktadır. Fakat esneklikuygulamalarının zaman içinde yaygınlık kazanıp atipik/esnek çalışma biçimlerininyoğunlaşmasıyla birlikte, çalışanların çalışma koşullarına ilişkin kazanılmışhaklarında bir takım kayıplar yaşanmaya başlanmıştır. Bu noktada, esnek çalışmabiçimleriyle istihdam edilen işgücü için birtakım güvencelerin sağlanması gereğiortaya çıkmıştır. Bu çalışmanın amacı; esnek çalışanların sosyal güvenlik karşısındaki durumlarının ve sosyal güvenlik haklarından yararlanma koşullarının irdelenmesidir. Çalışmanın uygulama bölümünde en yaygın ve bilinen esnek çalışma şekli olan kısmi süreli iş sözleşmesiyle çalışanlar ile tam süreli iş sözleşmesiyle çalışanlar hak kazanılan yaşlılık aylığı bakımından mukayese edilmiş ve kısmi süreli çalışanları devlete ödenen prim bakımından asgari normlara çekmenin maliyeti hesaplanmıştır