Case note: ABRvS (Oplegging collectieve horecaontzegging geen besluit in de zin van de Awb)

Uit het lokaalverbod volgt dat het is opgelegd door de horecaondernemers van de binnenstad van Sittard en niet door een bestuursorgaan. Het vorenbedoelde lokaalverbod is een waarschuwing van de horecaondernemers aan [appellant] dat hij, indien hij een van de horecagelegenheden betreedt die zijn genoemd in de bijlage bij het lokaalverbod, zich aldaar wederrechtelijk bevindt en aangifte wordt gedaan van huisvredebreuk als bedoeld in artikel 138 Wetboek van Strafrecht. Gelet op het voorgaande heeft de rechtbank terecht overwogen dat het lokaalverbod geen besluit is waartegen bezwaar openstond. Het college kon daarom met toepassing van artikel 7:3 , aanhef en onder a, Awb van het horen in bezwaar afzien. Aan de stelling dat het lokaalverbod tot stand is gekomen naar aanleiding van samenwerkingsverbanden tussen de plaatselijke horeca, politie en de gemeente en het college een leidende dan wel essentiële rol in deze samenwerkingsverbanden heeft, kan voorts niet die betekenis worden gehecht die [appellant] hieraan verbindt, nu het college blijkens deze samenwerkingsverbanden, zoals het convenant ‘Veilig Uitgaan in Sittard-Geleen 2012-2014’, niet bepaalt wie een lokaalverbod wordt opgelegd. Zoals ter zitting bij de Afdeling is bevestigd, is dit aan de horecaondernemers. De Afdeling neemt hierbij voorts in aanmerking dat het lokaalverbod zijn grondslag vindt in artikel 138 Wetboek van Strafrecht en niet in een bestuursrechtelijke regeling. Het gegeven dat het lokaalverbod is ondertekend en uitgereikt door wijkagenten kan evenmin tot een ander oordeel leiden, aangezien deze handelingen niet worden verricht onder verantwoordelijkheid van een bestuursorgaan van de gemeente