Nederlandse bedrijven en de aanpak van werkdruk

In dit artikel wordt aan de hand van gegevens uit recente onderzoeken nagegaan in welke mate werkdruk als probleem wordt onderkend, wat de omvang van dit probleem is en wat er aan gedaan wordt. In Nederland is sinds 1977 een stijging waar te nemen van het percentage werknemers dat zegt in 'hoog tempo' te moeten werken. Nederland is binnen Europa zelfs koploper: 58 procent van de werknemers zegt onder tijdsd ruk te moeten werken, terwijl her Europees gemiddelde op 47 pro­cent ligt. Mogelijke verklaringen voor de toenemende werkdruk zijn: veranderingen in de aard van her werk, nieuwe productievormen, toenemende flexibilisering en arbeidstijdverkorting. Werkdruk wordt door werkgevers in 1995/1996 minder vaak als probleem gezien dan in 1993. Ook onderkennen zij in 1995/1996 gezondheidsgevolgen die met werkdruk kunnen samenhangen minder vaak als een arbeidsgebonden probleem. Er is een toenemende discrepantie in de perceptie van werkdruk en gezondheidsgevolgen tussen werkgevers en werknemers. De door werknemers gerapporteerde werkdruk moet serieus worden genomen. Recente grootschalige prospectieve onderzoeken laten zien dat hoge werkdruk een verhoogd risico inhoudt op het ontwikkelen van diverse gezondheidsproblemen, inclusief een grotere kans op overlijden. Daarnaast is er ook een samenhang met verzuim, op bedrijfsniveau een belangrijke kostenpost. Door het bedrijfsleven worden wel in toenemende mate maatregelen genomen tegen werkdruk. Vaak betreft het echter een maatregel, waarbij cursussen en voorlichting favoriet zijn. Werknemers oordelen echter niet erg positief over de door werkgevers genomen maatregelen: lage deelname per­centages en ernstige twijfels over de effectiviteit. Effectiviteitsstudies geven ook aanwijzingen dat maatregelen gericht op de werkplek en organisatie ten onrechte worden verontachtzaamd