Signalering van dementie en depressie in een huisartspraktijk {Detection of dementia (SDAT) and depression in a general practice: a secondary analysis]

In dit artikel wordt ingegaan op de signalering van dementie en depressie in een huisartspraktijk aan de hand van een secundaire analyse van onderzoeksgegevens. Uit het materiaal van het onderzoek 'Ouderen en hulpverlening' zijn ten aanzien van 282 65-plussers 20 items geselecteerd. Deze hebben betrekking enerzijds op geestelijke stoornissen specifiek voor dementie en depressie en anderzijds op stoornissen die niet specifiek voor een van beide aandoeningen genoemd kunnen worden. Teneinde eventuele samenhangen tussen deze items, die afkomstig zijn van huisarts en client, te onderzoeken is een eenvoudige vorm van loglineaire analyse toegepast. Inde onderzochte praktijk blijkt er ten aanzien van dementie en depressie sprake te zijn van klachten en stoornissen die de huisarts niet zozeer in diagnostische entiteiten kan of wil inpassen. Een eerdere bevinding van Verhaak wordt hiermee bevestigd. Bovendien blijken huisarts en oudere client het meermalen niet eens te zijn over de aanwezigheid van depressieve klachten. Het percentage 65-plussers, dat dement kan worden genoemd, komt redelijk overeen met morbiditeitsgegevens van ander onderzoek. Epidemiologisch onderzoek in andere landen laat echter beduidend hogere percentages zien