Springstaartgemeenschappen (Hexapoda: Collembola) als indicator voor blauwgraslandbodems rond de Moerputten

In het kader van onderzoek naar de ontwikkeling van blauwgraslanden inde omgeving van Den Bosch is een vijftal blauwgraslanden bemonsterd opspringstaarten. Deze blauwgraslanden hebben een goede natuurkwaliteitmaar verschillen in bodemtype en -vochtigheid. De verzamelde gegevensdragen in grote mate bij aan de kennis over de springstaartgemeenschappenvan blauwgraslanden, die vanwege hun kwetsbaarheid weinig bemonsterdworden. Er werden 42 soorten waargenomen. Twee soorten, Lepidocyrtusruber en Parisotoma notabilis, besloegen samen ruim zestig procent van hettotale aantal aangetroffen individuen. De aantallen van deze soorten inonze monsters zijn opmerkelijk. Daarom is van beide soorten in dit artikeleen ecologische beschrijving gegeven. Op basis van het voorkomen in dehier onderzochte gebieden en aanvullend literatuuronderzoek bevestigenwe het beeld van L. ruber als specialistische soort van vochtige (half)natuurlijke graslanden. Parisotoma notabilis bleek binnen deze studie eensterke indicatorsoort te zijn voor de droge, zandige percelen. Buiten hetstudiegebied is zijn waarde als indicatorsoort echter twijfelachtig, omdat heteen zeer eurytope soort is. De dichtheid aan springstaarten in de drogere,weinig verstoorde gebieden is bijzonder hoog te noemen voor graslanden,namelijk zo’n 80.000 individuen per m2. Dit is een indicatie voor een goedebodemontwikkeling. Uit het onderzoek komen groepen springstaartennaar voren die binnen deze graslanden indicatief zijn voor de mate vanverdroging, verstoring en bodemtype. De hier verzamelde gegevens kunnenworden ingezet in monitoringprojecten om natuurontwikkeling in nieuweblauw- en schraalgraslanden te volgen