Explaining health and healthcare utilisation of ethnic minorities in the Netherlands: a longitudinal perspective.

Werk, discriminatie, en belemmeringen en moeilijkheden in het dagelijkse leven, beïnvloeden de gezondheid en het zorggebruik van migranten en vluchtelingen, zo blijkt uit onderzoek bij het NIVEL en AMC waarop Majda Lamkaddem 30 mei promoveert aan de Universiteit van Amsterdam. De etnische diversiteit in de Westerse wereld neemt steeds meer toe. Migranten en vluchtelingen maken gebruik van dezelfde gezondheidszorgvoorzieningen als autochtone Nederlanders. Hoe staat het met hun lichamelijke en geestelijke gezondheid en hoe vaak gaan ze naar de dokter? Majda Lamkaddem keek naar het zorggebruik en de lichamelijke en mentale gezondheid van groepen migranten en vluchtelingen in Nederland. In het bijzonder: Marokkaanse, Turkse, Surinaamse en Antilliaanse Nederlanders en vluchtelingen uit Iran, Somalië en Afghanistan. Werk Lamkaddem onderzocht de rol van verschillende sociale en omgevingsfactoren op verschillende momenten in de tijd. De arbeidssituatie, discriminatie, en belemmeringen en moeilijkheden in het dagelijkse leven blijken van grote invloed te zijn op de gezondheid en het zorggebruik van deze groepen. “Vooral de werksituatie blijkt heel belangrijk. De gezondheid van etnische minderheidsgroepen is ook het product van economische en culturele factoren en van factoren uit de fysieke en sociale omgeving. Discriminatie blijkt een barrière om zorg te gebruiken. Werk blijkt de mentale en algemene gezondheid te verbeteren.” Verblijfsvergunning Opmerkelijk in het onderzoek blijkt de invloed van een verblijfsvergunning op de gezondheid. Als vluchtelingen een verblijfsvergunning krijgen, worden ze gezonder. De verklaring is vooral praktisch volgens de promovenda: “Gezondheid wordt ook bepaald door de omstandigheden waarin je leeft. Mensen worden niet gezonder van een verblijfsvergunning, maar doordat hun leefomstandigheden hierdoor verbeteren. Ze kunnen aan het werk, een huis huren, ze kunnen eindelijk meedoen in de samenleving. En daardoor voelen ze zich gezonder.” PTSS Ongeveer 15% van de vluchtelingen heeft symptomen van een Post Traumatische Stress Stoornis (PTSS). Ruim twee keer zoveel als gemiddeld in Nederland. Dit percentage blijft in een periode van 7 jaar onveranderd. Dat is op verschillende manieren te verklaren, stelt Majda Lamkaddem. “Bij de eerste meting had slechts 21% van de mensen met PTSS contact met de GGZ. Deze vluchtelingen met PTSS bleken significant meer kans te hebben op verbetering. Contact met de GGZ in Nederland had dus een positief effect. De meerderheid bleef echter onbehandeld en daarnaast werden bij een deel van de vluchtelingen de symptomen van PTSS pas na langere tijd zichtbaar.