Sociaal-maatschappelijke participatie van mensen met een chronische nierinsufficiëntie: een literatuurstudie naar de ervaren knelpunten en mogelijkheden.

Slechts 1 op de drie mensen met een chronische nierziekte heeft een betaalde baan, tegen 65% van de Nederlandse bevolking. Veel patiënten stoppen na de diagnose met werk omdat zij verwachten dat hun nierziekte moeilijk te combineren valt met een betaalde baan. Dit is jammer, omdat werk juist een gunstig effect heeft op de kwaliteit van leven van nierpatiënten. Gedeeltelijk is het stoppen met werken te verklaren door een toename van lichamelijke klachten en een slechte lichamelijke conditie. Maar naast medische redenen, spelen soms ook andere factoren mee om te stoppen met werk. Dan stoppen mensen mede uit angst voor wat hen te wachten staat of op aanraden van familieleden en artsen. Ook hun deelname aan sport, sociale contacten en vrijetijdsbesteding wordt minder. Dit is jammer omdat betaald werk, sociale contacten en activiteiten als sporten en op vakantie gaan bijdragen aan een verhoogde kwaliteit van leven, zowel tijdens de fase voor de dialyse, als tijdens dialyse, als na transplantatie. Dit blijkt uit literatuuronderzoek door het NIVEL naar de sociaal- maatschappelijke participatie van mensen met een chronische nierinsufficiëntie, in opdracht van Nierstichting Nederland. Goede informatie over de verschillende behandelmogelijkheden, een goede begeleiding tijdens de fase voor de dialyse, hulp bij het zoeken naar of behouden van werk en opleiding zijn maatregelen die kunnen helpen om te voorkomen dat nierpatiënten stoppen met werken of met andere vormen van maatschappelijk participatie. Nierstichting Nederland spant zich de komende jaren in om de sociaal-maatschappelijke situatie van mensen met een chronisch nierziekte te verbeteren. Het aantal nierpatiënten in Nederland wordt momenteel geschat op ruim 40.000