Workplace coaching: Processes and effects

Coaching, gedefinieerd als ‘een resultaatgericht en systematisch proces waarbij een coach een coachee helpt om zelf-gestelde doelen te behalen en zijn/haar algehele functioneren en welzijn te verbeteren’ (Grant, 2003), wordt steeds vaker ingezet om medewerkers in organisaties te ondersteunen bij hun dagelijkse taken, en hun persoonlijke en professionele ontwikkeling. In dit proefschrift worden verschillende onderzoeksmethoden gecombineerd met een theoretische beschouwing om verschillende vragen rondom het thema ‘de effectiviteit van coaching’ te beantwoorden. Onze meta-analyse laat zien dat coaching effectief kan worden ingezet om o.a. het welzijn en de prestaties van medewerkers te bevorderen, hoewel de meta-analyse tegelijkertijd liet zien dat de (methodologische) kwaliteit van effectiviteitsonderzoek nog voor verbetering vatbaar is. De concept-mapping studie laat zien dat ervaren coaches over het algemeen succesindicatoren hanteren die in lijn zijn met eerder effeciviteitsonderzoek (o.a. het behalen van doelen en welzijn). Hierbij viel op dat coaches in Nederland over het algemeen meer belang hechten aan welzijn van medewerkers, dan aan de prestaties van medewerkers. Onze experimentele studies laten zien dat oplossingsgerichte en probleemgerichte coachingsvragen verschillende effecten hebben. In ons onderzoek leidde oplossingsgerichte vragen in vergelijking tot probleem gerichte vragen tot meer positieve gevoelens en een hoger probleemoplossend vermogen. Tenslotte dragen wij een temporeel model van coaching aan, waarin we psychologische theorieën en mechanismen bespreken die relevant zijn tijdens de verschillende fases van een coachingstraject. Wij hopen met het onderzoek en het theoretisch werk in dit proefschrift een bijdrage te leveren aan de ontwikkeling van coaching als onderzoeksveld en als veranderingsmethodiek in organisaties